Sznurki Kumihimo 1 – Maruyottsugumi – jak zrobić

Sznurki Kumihimo 1 – Maruyottsugumi – jak zrobić

組紐　―　丸四つ組

Sznurki Kumihimo 1 – Splot MaruYottsuGumi – poziom trudności -1

Przed przystąpieniem do zaplatania sznurków Kumihimo warto przeczytać nieco o historii tej japońskiej sztuki, rodzajach sznurków i ich zastosowaniu. Sznurki Kumihimo zaplata się rozmaitymi metodami i technikami. W tym artykule dowiesz się, jak się wykonuje łatwy splot maruyottsugumi. Jest prosty do wykonania zarówno dla początkujących dorosłych jak i nawet dzieci.  

Link do artykułu o historii Kumihimo: https://wszystkojedno.com.pl/sznurki-kumihimo/

Stołek Marudai możesz kupić w naszym sklepie: https://wszystkojedno.com.pl/produkt/stolek-do-wyplatania-sznurkow/

Sznurki kumihimo i terapia

Zaplatanie sznureczków przy pomocy japońskiego specjalistycznego, tradycyjnego stołka marudai czy też współczesnego piankowego miękkiego dysku to nie tylko egzotyczna technika rękodzieła japońskiego, ale także skuteczne ćwiczenie terapeutyczne. Powtarzalne ruchy podczas zaplatania sznurków wpływają uspokajająco i relaksująco. Przy odpowiedniej technice i praktyce podczas wyplatania można koncentrować się na innych bodźcach otoczenia i np. oglądać film, słuchać muzyki czy prowadzić rozmowę. Dodatkowo efekt pracy w postaci kolorowego sznurka przynosi dużą satysfakcję, a zabawa kolorami budzi kreatywność.

Wystarczy zastosować jedną technikę kumihimo, ale używać różnych kolorów nitek, inaczej rozkładać je na dysku, a powstałe sznurki będą dawały zaskakująco odmienne desenie. Choć popularnych wzorów plecenia jest kilkadziesiąt, to zabawa kolorami nitek może zwiększyć tę liczbę do wielu więcej. Odkrywanie swoich ulubionych zestawów kolorystycznych oraz wzorów jest ciekawym doświadczeniem. Kto raz spróbuje zapleść japoński sznurek, ten z pewnością polubi poszukiwania nowych kombinacji i deseni. Kumihimo to świetna zabawa zarówno dla młodych jak i nieco starszych. Chroni podobno także przed objawami demencji i utrzymuje sprawność manualną.  

Rodzaje sznurków i metody zaplatania

Wśród wielu wzorów splotów sznurka wyróżnić można prostsze, bardziej skomplikowane, ale także wyjątkowo trudne, które są specjalnością japońskich rzemieślników. Potrafią oni zaplatać piękne, ozdobne sznurki nawet z kilkudziesięciu nitek. Sznurki kumihimo można podzielić na okrągłe w przekroju, płaskie i kanciaste (wyglądające jak złączone modułowe klocki).

Jeden z prostszych splotów, wykorzystujący zaledwie cztery nitki, nazywa się MaruYottsuGumi. Jest to podstawowy splot, którego wszyscy uczą się na początku sztuki kumihimo. Tworzy on okrągły sznurek wyglądający zupełnie inaczej w zależności od zastosowanych kolorów i ułożenia nitek.

Rodzaje nici

Do kumihimo Japończycy używają głównie jedwabnych nici. Ponieważ są bardzo cienkie, łączy się je w wiązki. W jednej wiązce może być nawet kilkanaście drogocennych nici. Powstałe sznurki, ręcznie zaplatane przez mistrzów tej sztuki, osiągają więc bardzo wysokie ceny. W naszych warunkach zamiast jedwabnych nici można użyć bawełnianego kordonka, muliny, cienkiego bawełnianego lub satynowego sznurka, a nawet włóczki – najlepiej bawełnianej. Szczególnie ładnie prezentuje się satynowy sznurek o szerokości 1 mm (na zdjęciach), ale wybór materiału do kumihimo zależy oczywiście od upodobania autora i przeznaczenia sznurka.

Splot MaruYottsuGumi – krok po kroku

Warianty kolorystyczne

Cztery sznurki do MaruYottsuGumi można dobrać w kilku wariantach kolorystycznych:

Kolory nitek dają nam niemal niezliczoną liczbę kombinacji kumihimo. Zupełnie inaczej prezentuje się sznurek wykonany z nitek różniących się jedynie nasyceniem (np. odcienie zieleni), a inaczej gdy wykorzystamy zupełnie różne kolory. Dodatkowo kombinacji przybywa, gdy zmienimy początkowy układ nitek na dysku jak np.:

Instalacja nitek na dysku i sekwencja splotu MaruYottsuGumi

Splot maruyottsugumi rozpoczynamy od zainstalowania na dysku czterech wybranych nitek. Dla lepszego zrozumienia zastosujemy dla przykładu cztery różne kolory. Koniec-początek sznurka, np. związane w supeł lub pętelkę wszystkie nitki wkładamy do otworu dysku. Przytrzymując supeł od dołu, nitki rozkłada się na dysku po jednej na cztery strony świata. Na początku przygody z kumihimo niektórzy wolą operować oznaczeniami cyfrowymi, aby się nie pomylić. I tak nitka górna powinna trafić na szczelinę z numerem 1, zaś dolna – 17. Lewa nitka trafia na szczelinę z numerem 25, a prawa – 9. Jak tylko nauczymy się sekwencji splotu i staje się ona dla nas odruchem, na którym nie musimy się już koncentrować, numery na dysku przestają mieć już znaczenie.  

Splot Maruyottsugumi to sekwencja składająca się z czterech ruchów:

1. górna nitka (1) przechodzi na dół po prawej stronie dolnej nitki (poz. 16)
2. dolna nitka (17) przechodzi na górę (1)
3. prawa nitka (9) przechodzi na lewą stronę powyżej lewej nitki (poz. 26)
4. lewa nitka (25) przechodzi na prawą stronę (9)

Na co uważać podczas zaplatania sznurka

Należy uważać, aby każda sekwencja była wykonana identycznie, nie można pomylić np. tego, czy w pierwszym ruchu górna nitka przechodzi na dół dysku po prawej czy lewej stronie dolnej nitki. Podobnie z sekwencją nitek rozkładających się na boki. Tylko jednakowa sekwencja ruchów daje gwarancję równego i prawidłowo zbudowanego splotu. Po każdej sekwencji należy „zrobić porządek na dysku” czyli poprzestawiać nitki na właściwe miejsca początkowe. Inaczej układ nitek po każdej sekwencji będzie się deformował, a splot tworzonego sznurka będzie zaburzony, nierówny i miejscami luźny.

Wykonując kolejne sekwencje splotu, należy zawsze naciągać sznurek, który tworzy się u dołu. Można go obciążyć, przywieszając do niego coś ciężkiego (np. woreczek wypełniony fasolą czy metalowymi nakrętkami itp.). Alternatywą jest stałe pociąganie palcami sznurka pod dyskiem, tak by splot był zawsze naprężony i ciasny. Już po kilku wykonanych sekwencjach pod dyskiem pojawi się tworzący się sznurek. O tym jak będzie długi, decyduje długość sznurków przygotowanych do splatania. Gdy uznamy, że długość zaplecionego sznurka jest wystarczająca lub gdy skończą nam się nitki, należy zabezpieczyć koniec. Trzeba delikatnie zdjąć wszystkie nitki z dysku, trzymając jedną ręką sznurek w miejscu, w którym skończyło się zaplatanie. Prowizorycznie można związać na końcu zabezpieczający supeł bądź też odpowiednio zakończyć sznurek w zależności od jego przeznaczenia (metalowe końcówki, kółka, nasadki itp.)

Długość nici a długość sznurka

Różne techniki kumihimo zużywają inną długość nitek podczas splatania. Czasem część nitek splotu musi być dużo dłuższa od innych. Warto przed wyborem nici sprawdzić, jakie jest zużycie nici przy konkretnym splocie. W przypadku maruyottsugumi powstający sznurek będzie miał mniej więcej połowę długości nitek wyjściowych. Jeśli zatem chcemy wykonać np. bransoletkę o długości 20 cm, to musimy przygotować nitki długości 40-45 cm.

Zastosowanie

Splot maruyottsugumi nadaje się na wszelkiego rodzaju ozdobne akcesoria, bransoletki, naszyjniki, breloczki itp. Można ich używać do związywania worków np. kinchaku, jako paski do odzieży lub jako elementy ozdobne obroży dla zwierząt. Zastosowań jest wiele, zależą one od pomysłowości autora. Sznurki kumihimo stają się coraz bardziej popularne na świecie. Niewątpliwie poza walorami estetycznymi czy użytkowymi wyplatanych sznurków docenia się coraz częściej sam aspekt procesu tworzenia kumihimo. Udowodniono, że taka jednostajna czynność jak wyplatanie sznurka wpływa na wyciszenie człowieka, utrzymanie skupienia na wykonywanej czynności, poprawę funkcji poznawczych i pamięci oraz sprawności manualnych.

Przykłady wariantów kolorystycznych i deseni sznurków zaplecionych techniką Maruyottsugumi

Zainteresowani innymi, bardziej skomplikowanymi splotami kumihimo mogą szukać informacji w kolejnych artykułach.

Zobacz również inne artykuły: